De drukke straten.

Rond het hoofdkantoor heeft zich een netwerk van brede, en vooral drukke straten ontwikkeld. Er zijn veel mensen en winkels, en het is echt een doolhof voor als je er de weg niet kent. De hoofdwegen zijn fel verlicht maar ze hebben ook kleinere straatjes met cafes. Er zijn ook veel donkere steegjes, waar je echt geen moordlustige gek in tegen wilt komen.

Regels:
Aantal: Onbeperkt, het is er toch al druk
Level: -

Heupwiegend liep ze door de straten. Ze was bezig met een zaak en onder het laag uitgesneden jurkje zaten verschillende wapens die niet te zien waren. Een aantal jongens floten naar haar, zoals gewoonlijk maar dit keer negeerde ze het. De zaak die ze had was een kantoorbaas, natuurlijk hadden die concurrenten die er alles aan deden om hun zaak beter te lijken. Ook een huurmoordenares inhuren, net als zij.

Cress had haar witte vleugels ingevouwen en struinde door de straten, aan deze straat lagen veel steegjes. Ze had een opdracht. Een of andere hysterische vrouw wou dat ze haar man omlegde omdat hij vreemd was gegaan. Ze vond het zelf een beetje overdreven, maar ze moest zelf ook eten. Ze zag de man lopen. Ze ging onopvallend achter hem lopen. Haar zwaardpistolen zaten verborgen onder haar cremekleurige jas.


Moeten we dezelfde man vermoorden of niet?

Zij moet de baas zijn vriend vermoorden ofzo, of een collega.
--
Ze stapte het café binnen, waar hij volgens conecties vaak zat. Zonder rond te hoeven kijken kreeg ze hem in het oog en stapte er op af. ''Hallo, mag ik erbij.'' vroeg ze met een verleidelijke glimlach. Ze hoefde niet op het antwoord te wachten, die wist ze al. Haar hand raakte enkele seconden ze zijne aan. ''Wat doet zo'n lekkere griet als jij hier alleen.'' zei hij met een vulgaire stem.

Cress zag dat ze een steegje passeerden. Ze drukte snel haar hand op de mond van de man en trok hem het steegje in. Ze keek even naar buiten en zag dat niemand hen gezien had, het was hier ook zo druk, een mens meer of minder viel niet op. Ze trok een dolk vanonder haar jas vandaan en keek de man even aan en zei monotoon:"Ik hoop dat je genoten hebt van die andere vrouw, het was je laatse." Een seconde later lag de man met een doorgesneden keel in het steegje, zonder sporen van DNA, of iets anders wat naar Cress kon leiden. Ze veegde haar mes af en sneed een pluk haar af, als voorlopig bewijs. Ze liep het steeg je uit en zag een kroeg. Daar ging ze naar binnen. Ze kon wel even een drankje drinken voordat ze haar geld zou ophalen.

''Niks bijzonders.'' zei ze en keek hem diep aan. ''Zullen we ons even afzonderen.''. Zo lukt het altijd, de man ging mee en binnen no-time lag hij ergens dood te bloeden. De man knikte opgetogen en dronk nog zijn glas leeg. Zonder nog wat tegen hem te zeggen liep met hem weg, door de deur, naar een steegje. In het steegje glimlachte ze verleidelijk. ''Je weet toch wel dat je niet met vreemden mee moet gaan, hoe oud je ook bent.'' zei ze waarnaar ze vanuit onder haar jurk een dolk trok en de zachte huid van de keel van de man doorsneed. ''Ziezo.'' zei ze en zonder nog naar het lijk te kijken draaide ze zich om en liep weer het café binnen.

Cress zag dat het meisje dat net was weggegaan weer terug kwam, na een korte tijd en zonder enige uitdrukking op haar gezicht. Ze was al lang genoeg huurmoordenares om te weten wat het meisje was. Zelf gebruikte ze die tactiek nooit, ze hield meer van de koelbloedige overvalling zonder dat haar slachtoffer zelf haar zelfs goed had gezien.

Bij een meisje aan tafel ging ze zitten, elke plek leek in de enkele minuten bezet te zijn. Met een beweging haalde ze haar hand door haar haren en keek het meisje een paar seconden aan. Daarnaar keek ze het café in, het zou vannacht misschien nog een leuke avond kunnen worden. Als ze genoeg bij had om een paar glazen te kunnen drinken.

"Hoeveel kreeg jij voor die van jou?" Vroeg Cress op een zakelijk toontje. Ze wist zeker dat het meisje haar zou begrijpen, huurmoordenaressen hadden over het algemeen een goed stel hersens. Ze bestelde een bier en nam een slok. Het was smerig, maar ze had het wel erger gehad. Ze besloot het er maar mee te doen.

''800 goudstukken. Het was een aanwinst, een directeur van een bedrijf.'' zei ze zakelijk terug, ze wist al bijna zeker dat dit meisje hetzelfde als haar was. Anders had ze het niet gevraagd. ''Ben jij vandaag ook bezig geweest?'' vroeg ze lichtjes glimlachend, voor mensen met hetzelfde werk als haar toonde ze altijd respect.

Cress knikte en stopte de zwarte haarlok in haar zak. "Ik kreeg mijn opdracht van zijn hysterische vrouw. Blijkbaar was hij niet zo trouw, en zij vrij rijk. 850 goudstukken. Zoveel krijg ik nooit voor gewoon een man, die geen invloedsrijke positie heeft." Zei Cress en ze nam nog een slok van haar schuimende, naar water smakende bier.

Hoog trok ze haar wenkbrauw op, die vrouw moest wel heel gestoord zijn om zoveel voor maar een man te geven. ''Dat wijf is gek.'' zei ze schouderophalend, sommige mensen overdreven gewoon. Ze streek over haar zwartje jurkje en keek naar het meisje, ze wist nieteens hoe ze heette. Niet dat het veel uitmaakte maar het was een collega, in de misdaad.

"Ik weet het, maar mij hoor je niet klagen, 850 goudstukken voor zoiets makkelijks." Ze glimlachte voor zover ze dat kon, het zag er meer uit als een scheve grijns. "Ik ben trouwens Cress." Zei ze. Ze besefte zich dat ze zich nog niet voorgesteld had. Ze nam de laatste slok van haar smerige bier en bestelde maar een glas water, dat was een stuk goedkoper en smaakte ongeveer hetzelfde als wat ze haar als bier hadden voorgezet.

'' Aangenaam. De mijne is Megan.''. Ze vroeg zich af hoe lang het meisje al in het vak zat, zij deed al vanaf haar vijtiende. Toen ze ging reizen had ze geld over en het begon aan kleine overvallen van mensen. Een klikkend geluid kwam onder hun tafel uit, je zou al bijna kunnen raden dat het de pumps van Megan waren die in een maat op de grond tikte.

Cress knikte en ze nam een slok van het water dat haar net was voorgezet. Ze had dit al gedaan sinds haar twaalfde. Haar soort was van nature aggressief en ze had besloten dat uit te buiten. Het was in het begin niet makkelijk geweest, maar nu stond ze bekend als de beste van haar demensie, snel en pijnloos met goed resultaten. Het allermooiste was dat ze nog nooit was gepakt.